Author: Brian Dys

I saw a white butterfly resting against a white Virgin Mary glass. They were illuminated by white light. You were the sudden image I saw that Saturday evening.

—

Originally published in Happy Obituary 2006.

“Nay, pabili nga ng Virgin Red.”

“O, isang Virgin daw o.”

Hindi ko na makumpara ang pinagkaiba ng isang seksi mula sa isang birhen. Basta uhaw ako.

—

Originally published in Happy Obituary 2005.

As I reached the steps of the footbridge in Philcoa, these kids emerged. What were they dreaming of? Fried chicken?

—

Originally published in Happy Obituary 2006.

I was with Hets. We were looking for a place to have a little talk. W is always the place to be.

She is also pretty when she weeps.

Our first digital SLR fresh from Quiapo.

The female restroom at EDSA monument.

—

Originally published in Happy Obituary 2006.

Nagpunta ako sa Paskong Pasiklab. Perya-style na may rancho pa ng kabayo.

Nadiskubre ko ang kahalagahan ng tsaa noong isang gabi na magsalo kami ni Jelay ng raspberry tea.

Biyaheng Peyups sa lupain ng mga nakatambay na sasakyan.

Ang paborito kong sakayan sa karnibal ay ang karosa. Paborito ko lang tingnan. Ang masarap sakyan ay ang Ferris Wheel na walang bubong.

—

Originally published in Happy Obituary 2006.

Umaga. Ayoko pang magtrabaho kaya lumagi muna ako sa tindahan. Gabi. Nakipagpustahan si Tikling na iinumin ang isang baso ng beer dire-diretso. Talo siya.

—

Originally published in Happy Obituary 2006.

Payapa pa rin ang araw. Nasa bakasyon pa siguro ang mga tao. Walang gaanong nagbago sa paligid.

—

Originally published in Happy Obituary 2006.

Masaya ang simula ng taon. Kasama namin ang buong pamilya. Karamihan sa kanila ay mga babae kaya naglaro sila ng baraha kasama ng mga bata.

Kinaumagahan, nagtungo ako sa Samonte Park. Kumuha ako ng larawan ng unang pagsikat ng araw sa taong ito. Bakas pa ang mga kalat ng paputok noong nakaraang gabi at kakaunti pa lang ang mga tao sa parke.

—

Originally published in Happy Obituary 2006.

Maniniwala ka ba na sa tuwing ipapaalala mo sa akin ang hapon na ating pinagdaanan ay natutunaw ako? Sa lamig at sa lungkot. Ikaw na lamang ang palagiang dahilan ng aking pagbagsak. Sa mga panahong pakiramdam ko ay handa na akong humarap at iwanan ang nakalipas, susulpot ka na naman. Hatid-hatid mo ang mga pahapyaw na sulyap na hindi ko naman maaninag kung ito ay matalas o nangingilid-ngilid din sa luha. Puwede bang tigilan mo na ang pahirap na ipinapataw mo sa akin? O sa Diosa ng Pag-ibig ko ba dapat hilingin ito?

Hanggang sa ngayon hindi ko maalaman kung ano ba talaga ako sa iyo. Ako ba ay isang panaginip lamang na kaaya-ayang panatilihin sa isipan? Isang kaibigang kaluluwa? Mas mabuti pang hayaan na lang natin ang lobo kong anyo sa iyo. Hinding-hindi natin matatapos ang mga bagay na ating sinimulan noong isang marikit na araw na itinadhana. Magwawakas na lamang ang lahat sa pamamagitan ng paglimot. Ngunit sa dapit-hapon ay iisipin ko kung ano kaya ang nangyari kung sakaling tinungo nga kita sa kabilang dulo ng mundo at doo’y lumuha sa iyong harapan.

Ang pag-asa na inaasam-asam ko sa mga panahong ito ay ipinagkakait pati ng Dios sa akin. Ngayong gabi ako magpapatiwakal upang sa gayon, magkaroon ako ng pagkakataon na mabuhay muli.

—

From Happy Obituary 2005

Hindi na ako bumangon. Kahit alas sais pa lamang ng umaga, alam ko na uulan maya-maya lang. Sa hilaga ay kitang-kita ang mga ulap at sa likod nila ay ang asul ng umagang kalangitan. Sa silangan ay parating na ang simbakol ng tag-ulan. Kukuha sana ako ng larawan ng pagsikat ng araw sa parke. Ngunit ito ay nasa silanganan.

Pagkatapos sana noon ay tutungo ako sa palengke upang maghanap ng mga matatandang mukha na magandang ilarawan. Ngunit paano ko gagawin ang mga ito kahit sumikat na ang araw kung bihag ako ng aking sarili?

Nakatanga lang ako rito at humihiling na may kasamang lumusob. May mga panahon na kailangang harapin ang mga bagay nang nag-iisa.

—

From Happy Obituary 2005